Kijanki i płazy żyjące stale w wodzie odbierają drgania za pomocą narządu linii nabocznej. Dorosłe płazy bezogonowe żyjące na lądzie mają natomiast narząd słuchu w postaci parzystych uszu. Słuch jest ważnym zmysłem płazów bezogonowych. Szczególnie jest to uwidocznione podczas śpiewów godowych (głośne zbiorowe kumkanie samców). Ucho środkowe oddzielone jest od otoczenia błoną bębenkową, pozostało natomiast połączenie z gardzielą (trąbka Eustachiusza). Drgania błony bębenkowej przenoszone są do ucha wewnętrznego płazów bezogonowych przez pojedynczą kosteczkę słuchową – strzemiączko (kolumienkę) – powstałą z przekształcenia kości gnykowo-żuchwowej ryb. Płazy mają również zmysł węchu (torebki węchowe przy nozdrzach) i smaku (receptory na języku i w śluzówce jamy gębowej).